Η φορολόγηση επί των ακινήτων και το παράδοξο “window tax” στη Μεγ.Βρετανία του 17ου αι. /1

Μόλις πριν από κάποια εικοσιτετράωρα έπεσε η αυλαία της παρελθούσας χρήσης 2017, με όλες τις συνεπακόλουθες, γενόμενες υποχρεώσεις των επιχειρήσεων. Ως μοναδική εκκρεμότητα θα μπορούσαμε να καταγράψουμε τη δημοσίευση των οικονομικών καταστάσεων στο Γ.Ε.ΜΗ. οι οποίες εκ των πραγμάτων και σύμφωνα με το φορολογικό καλεντάρι, είναι για το Σεπτέμβριο.
Αυτή τη στιγμή και με το πέρας υποβολής του συνόλου των φορολογικών δηλώσεων, οι αρμόδιες υπηρεσίες της ΑΑΔΕ και οι servers του συστήματος Taxis, περνάνε στο στάδιο επεξεργασίας του ΕΝΦΙΑ που πρόκειται έως τα τέλη Αυγούστου να βεβαιωθεί για νομικά και φυσικά πρόσωπα.
Η φορολογία επί της ακίνητης περιουσίας αποτελεί από μόνη της ένα ξεχωριστό κομμάτι που επηρεάζει άμεσα από τη μια τους φορολογούμενους και από την αντίπερα το φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Και αξίζει να καταγράψουμε τι εντοπίσαμε στα φορολογικά χρονικά, για να δούμε τη συμπεριφορά του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και των απλών πολιτών. Και να παραθέσουμε τι γινόταν πριν από τριακόσια είκοσι χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία.
Window Tax: Μέσα στα περίεργα λοιπόν της φορολογικής ιστορίας μπορεί κάποιος να ανακαλύψει το “Window Tax”, έναν φόρο που εφαρμόστηκε στα τέλη του 17ου αι. στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με το σχετικό νομοθέτημα[1], ο φόρος που βάρυνε τον πολίτη είχε ως βασικό κριτήριο τον αριθμό παραθύρων της κατοικίας του. Το σκεπτικό του νομοθέτη, παραπέμπει κάπως στα δικά μας τεκμήρια. Όσο περισσότερα παράθυρα είχε ένα σπίτι, συμπεραίνεται (τεκμαίρεται) πως, θεωρητικά τόσο πιο εύπορος θα έπρεπε να είναι ο ιδιοκτήτης του.
Η απάντηση των φορολογούμενων με χαμηλή φοροδοτική ισχύ
Όσο για τον τρόπο που επέλεξαν να αντιδράσουν πολλά νοικοκυριά της εποχής, που στερούνταν φοροδοτικής ισχύος; Έκλειναν με σταθερές αρχιτεκτονικά κατασκευές, μόνιμα και ερμητικά τα παράθυρά τους. Ουσιαστικά έκαναν άκομψες παρεμβάσεις στις όψεις των κτηρίων τους, και στερούνταν επιπλέον φυσικού φωτισμού, με ένα συγκεκριμένο στόχο. Την απομείωση των φόρων. Ακόμα υπάρχουν τέτοια, μουντά σπίτια στη Γηραιά Αλβιώνα που παραπέμπουν σε αυτό το νομοθέτημα.
[1 από 2] / συνεχίζεται ///
_____
[1] Ψηφίστηκε το 1696 από τον τότε βασιλιά William ΙΙΙ. Αυτός ο παράδοξος φόρος εφαρμόστηκε για κάτι περισσότερο από ενάμισι αιώνα, αρχικά σε Αγγλία και Ουαλία, ενώ ακολούθησε η Σκωτία, καλύπτοντας έτσι σχεδόν το σύνολο της Μεγ. Βρετανίας. Αντίστοιχο νομοθέτημα ίσχυε και στη Γαλλία.