Πώς υπολογίζεται ο κύριος φόρος στον ΕΝΦΙΑ /1
Κύριος φόρος προκύπτει για το σύνολο των εμπράγματων δικαιωμάτων. Αφορά όλους τους υπόχρεους, από το πρώτο κιόλας ακίνητο και χωρίς αφορολόγητο όριο. Σε συμπληρωματικό φόρο υπόκειται ο υπόχρεος που η αξία των ακινήτων του υπερβαίνει –πλέον, από φέτος- τις 200.000 €.
/ Προσδιοριστικοί παράγοντες
Για τον υπολογισμό του κύριου φόρου, λαμβάνονται υπόψη οι παρακάτω, βασικοί προσδιοριστικοί παράγοντες:
1) Η γεωγραφική θέση του κτίσματος. Ανάλογα με την τιμή ζώνης της περιοχής, όπως αυτές έχουν προσδιοριστεί από το Υπ.Οικ., γίνεται κατάταξη του κτίσματος σε αντίστοιχη φορολογική ζώνη (Φ.Ζ.).
2) Η επιφάνεια[1] σε τετραγωνικά μέτρα.
3) Η χρήση των χώρων. Η βασική διάκριση βεβαίως είναι σε κύριους και βοηθητικούς χώρους. Εννοείται, ότι αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι αυθαίρετος. Ο προσδιορισμός κάποιων χώρων ως βοηθητικών γίνεται βάσει των εγκυκλίων που ψηφίζονταν κατά καιρούς και καθόριζαν τον τύπο και το περιεχόμενο των δηλώσεων του εντύπου Ε9.
4) Η παλαιότητα του κτίσματος. Προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ του έτους φορολογίας και του έτους έκδοσης της νεότερης οικοδομικής άδειας[2].
/ Υπολογισμός 1ος:
Ζητούμενο= /Βασικός Φόρος/ Προσδιορίζουμε τον Βασικό Φόρο (Β.Φ.), ανά φορολογική ζώνη (Φ.Ζ.), όπως προκύπτει από την αντιστοίχιση της τιμής ζώνης. Για τον προσδιορισμό αυτό χρησιμοποιούμε τον παρακάτω πίνακα που εμπεριέχεται στο Νόμο.
|
Τιμή Ζώνης (€/μ2) |
Φ.Ζ. |
Βασικός Φόρος (Β.Φ.) (€/μ2) |
|
0 – 500 |
1 |
2,00 |
|
501 – 750 |
2 |
2,80 |
|
751 – 1.000 |
3 |
2,90 |
|
1.001 – 1.500 |
4 |
3,70 |
|
1.501 – 2.000 |
5 |
4,50 |
|
2.001 – 2.500 |
6 |
6,00 |
|
2.501 – 3.000 |
7 |
7,60 |
|
3.001 – 3.500 |
8 |
9,20 |
|
3.501 – 4.000 |
9 |
9,50 |
|
4.001 – 4.500 |
10 |
11,10 |
|
4.501 – 5.000 |
11 |
11,30 |
|
5.001 + |
12 |
13,00 |
Η τιμή ζώνης, παρότι δεν αναγράφεται στο εκκαθαριστικό, παραμένει ως ένας δείκτης κλειδί για τον προσδιορισμό της αξίας ενός ακινήτου.
/ Υπολογισμός 2ος :
Συντελεστής Παλαιότητας Κτίσματος/ (Σ.Π.Κ.), όπως προκύπτει από τον παρακάτω πίνακα:
|
Παλαιότητα |
Συντελεστής Παλαιότητας |
|
|
Κτίσματος (Σ.Π.Κ.) |
|
26 έτη και άνω |
1,00 |
|
20 έως και 25 έτη |
1,05 |
|
15 έως και 19 έτη |
1,10 |
|
10 έως και 14 έτη |
1,15 |
|
5 έως και 9 έτη |
1,20 |
|
Μέχρι και 4 έτη |
1,25 |
Για τα κτήρια[3] που ανεγέρθηκαν πριν το 1930 εφαρμόζεται συντελεστής παλαιότητας 0,8.
Για τα κτήρια με παλαιότητα άνω των εκατό (100) ετών εφαρμόζεται συντελεστής παλαιότητας 0,6.
[1] Προκειμένου για ειδικά κτήρια, όπως αυτά καταγράφονται σε επόμενο κεφάλαιο, η επιφάνεια απομειώνεται με την εφαρμογή Συντελεστή Απομείωσης Επιφανείας (Σ.Α.Ε.).
[2] Αν δεν υπάρχει οικοδομική άδεια, ως έτος έκδοσής της λαμβάνεται το έτος κατασκευής το οποίο προκύπτει από δημόσιο έγγραφο. Αν το έτος κατασκευής δεν προκύπτει από δημόσιο έγγραφο ή από τη δήλωση στοιχείων ακινήτων, ως έτος έκδοσης της άδειας λαμβάνεται το έτος κατά το οποίο δηλώθηκε το κτίσμα με την υποβολή προς τη Φορολογική Διοίκηση της δήλωσης στοιχείων ακινήτων.
[3] Αναγράφουμε τη λέξη κτήρια με «η» (και όχι με «ι» όπως καταγράφεται στο κείμενο του Νόμου), θεωρώντας πιο σωστή αυτήν την εκδοχή. Ετυμολογικά το κτήριο προέρχεται από τη λέξη «κατοικώ».