περί μέτρων και αντίμετρων
Με αφορμή τα περίφημα αντίμετρα που έπεσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κατά τη διαδικασία της αξιολόγησης, μπορούμε να καταγράψουμε ως συμπέρασμα ότι το κάθε κυβερνητικό σχήμα έχει τελικά και το δικό του λεξιλόγιο. Για παράδειγμα, η μία κυβέρνηση συνδιαλεγόταν παλιότερα με την τρόικα, η σημερινή έχει απέναντί της τους θεσμούς. Πριν μερικά χρόνια, αναζητούσαμε τα λεγόμενα “ισοδύναμα” ώστε να κλείσει μια διαπραγμάτευση.
Τώρα η ολοκλήρωση μιας αξιολόγησης συμπεριλαμβάνει τα αντίμετρα. Τι και ποιά είναι τα αντίμετρα. Πρόκειται ουσιαστικά για κάποια “θετικά μέτρα”. Κάποιες δράσεις με εισοδηματικά οφέλη για κάποιες κατηγορίες φορολογούμενων. Προσεχώς λοιπόν -και πάντα υπό προϋποθέσεις και αφού τηρείται το πρόγραμμα και υλοποιούνται οι συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις- μπορεί να δούμε τις εξής θετικές δράσεις: Επιδότηση ενοικίου / Προγράμματα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας / Αύξηση αλλά και πιθανή επέκταση των οικογενειακών επιδομάτων / Αύξηση των δικαιούχων για αποδοχή δωρεάν εγγραφής σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, καθώς και επέκταση του προγράμματος των σχολικών γευμάτων / Συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη.
Εν κατακλείδι, στην εποχή των μνημονίων είναι πασιφανής η φιλοσοφία πάνω στην οποία κινούνται τα κυβερνητικά και οικονομικά επιτελεία. Συνυπογράφονται και ψηφίζονται προγράμματα αυστηρής λιτότητας και υπερφορολόγησης και εκ των υστέρων, στα πλαίσια κάποιων κοινωνικών παροχών, επιστρέφουν ένα μέρος από το -στατιστικό τουλάχιστον- πρωτογενές πλεόνασμα σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, που πληρούν βέβαια συγκεκριμένα κριτήρια.