Με δύο νομολογίες το ΣτΕ είχε ήδη νομιμοποιήσει τον ΕΝΦΙΑ
…Αρκετά σημαντικές και χρήσιμες οι διαπιστώσεις στο προηγούμενο κεφάλαιο[1]. Δεν αποτελεί πανάκεια η μείωση των αντικειμενικών αξιών. Όπως είδαμε άλλωστε, το εκάστοτε Υπουργείο Οικονομικών μπορεί να αναπροσαρμόζει τον ΕΝΦΙΑ με τέτοιον τρόπο, ώστε πάλι να εισπράξει τα ίδια –ή και περισσότερα- χρήματα από τους φορολογούμενους.
Είναι δεδομένο άλλωστε ότι το κράτος βρίσκει τους μηχανισμούς να νομιμοποιεί ακόμα και έναν φόρο που έχει χαρακτηριστεί άδικος, ενώ περιέχει και κάποια ψήγματα αντισυνταγματικότητας. Αξίζει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στο σκεπτικό συγκεκριμένης δικαστικής απόφασης, στην οποία ουδέποτε δόθηκε η ανάλογη σημασία.
Κάνοντας χρήση λοιπόν δύο συγκεκριμένων νομολογιών[2] του Συμβουλίου της Επικρατείας, «προκύπτει ότι ο νομοθέτης είναι ελεύθερος να καθορίζει τις διάφορες μορφές των οικονομικών επιβαρύνσεων για τη δημιουργία δημοσίων εσόδων προς κάλυψη των δαπανών του Κράτους, που δύνανται να επιβληθούν στους βαρυνόμενους με διάφορους τρόπους. Έτσι, αντικείμενο φορολογικής επιβάρυνσης μπορούν να αποτελέσουν όχι μόνο το εισόδημα, αλλά αυτοτελώς και η περιουσία, οι δαπάνες ή οι συναλλαγές.
Η φοροδοτική ικανότητα σε αυτή την περίπτωση απορρέει από αυτή καθεαυτή την κατοχή της ανωτέρω ακίνητης περιουσίας ως φορολογητέας ύλης (άλλως πηγής πλούτου) διαφορετικής από το εισόδημα. Ως εκ τούτου, ούτε η ύπαρξη προσόδου από το φορολογηθέν ακίνητο αποτελεί προϋπόθεση ή κριτήριο υπαγωγής στο ΕΝ.Φ.Ι.Α. ούτε η μη συνεκτίμηση, κατά την επιβολή του φόρου επί των ακινήτων, της υπάρξεως ή μη εισοδήματος από το βαρυνόμενο ακίνητο συνιστά, μόνη αυτή, παράβαση της συνταγματικής αρχής της ίσης, αναλόγως της φοροδοτικής ικανότητας εκάστου, επιβαρύνσεως.
Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, ότι δηλαδή μόνο το εισόδημα μπορεί να αποτελέσει βάση φορολογίας και δείκτη προσδιορισμού της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, δεν βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος ούτε, άλλωστε, ανταποκρίνεται στην αρχή της φορολογικής ισότητας η απαλλαγή από τη φορολογία κάθε απρόσοδης περιουσίας».
[1] Αναφορά στο κεφάλαιο που αιτιολογήσαμε την ανάγκη νέας αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών, όπως καταγράφηκε στο “ΕΝΦΙΑ ’16 & ειδικά θέματα φορολογίας ακίνητης περιουσίας”.
[2] 1) Ολ. ΣτΕ 532/2015 & 2) Ολ. ΣτΕ 172/2012