Είναι δίκαιη η φορολόγηση επί των ακινήτων;
Μπορεί να γίνουν ατέρμονες συζητήσεις πάνω στο φορολογικό. Ειδικά αν πρέπει να αναλύσουμε το δίκαιο ή το άδικο για έναν φόρο, μπορούν κατά το δοκούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα επιχειρήματα. Κατ’ αρχήν να καταγράψουμε την αναγκαιότητα των φόρων. Χωρίς την επιβολή τους, σύμφωνα πάντα με τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός, θα ήταν πέρα ως πέρα ανέφικτο να αναπτυχθούν οι κοινωνίες και να απολαμβάνουν οι πολίτες μιας χώρας, υποδομές και παροχές που θεωρούνται –ή έστω, θα έπρεπε να θεωρούνταν- δεδομένες. Το ζητούμενο είναι η μέθοδος καθορισμού των κανόνων φορολόγησης και η δίκαιη εφαρμογή αυτών.
Προσωπικά θεωρώ ότι, στα πλαίσια μιας ευνομούμενης κοινωνίας, ο φόρος επί της ακίνητης περιουσίας είναι ίσως από τις δικαιότερες μορφές φορολόγησης. Αρκεί:
1) Να είναι σε λογικά πλαίσια,
2) Να καθορίζεται από σαφείς και δίκαιους κανόνες αποτίμησης της αξίας προς φορολόγηση και
3) Να λαμβάνει υπόψη το πιθανό εισοδηματικό όφελος που αποκτά ο υπόχρεος. Με βάση λοιπόν τα όσα προαναφέρθηκαν, προφανώς και δεν έχουν εφαρμογή οι παραπάνω αναγκαίες συνθήκες.
Οι φορολογούμενοι πλέον καλούνται να πληρώσουν πέρα από τη φοροδοτική τους ικανότητα, ενώ και οι εκκαθαρίσεις βασίζονται σε αντικειμενικές αξίες που αυτή τη στιγμή είναι πλασματικές, και σημαντικά υψηλότερες από τις τρέχουσες αξίες. Αν συνυπολογίσουμε και την αναστάτωση που έχει επιφέρει έως τώρα ο ΕΝΦΙΑ, υπάρχει αρκετός δρόμος που πρέπει να διανύσουμε ακόμα, για ένα ηπιότερο και δικαιότερο σύστημα.